شکلات بازنشده
سه شنبه 19 آذر 1398

شکلات بازنشده

هفتۀ کتاب در این سال‌ها به‌جای اینکه زمانی برای رونمایی کتاب‌های جدید باشد، محملی برای افتتاح کتابخانه‌ها و برخی برنامه‌های نقد کتاب و مسابقات اتوکشیدۀ کتاب‌خوانی شده است.

26 سال قبل، روز درگذشت علامه طباطبایی به‌عنوان روز کتاب و کتاب‌خوانی انتخاب شد؛ اما چرا من که عاشق کتابم، در حوالی 24 آبان طپش قلبم زیادتر نمی‌شود؟ چرا شوق و ذوقی که در روزهای میانی اردیبهشت دارم، سراغم نمی‌آید؟ چرا از وقتی که وارد پاییز می‌شویم، منتظر نیمۀ دومش نیستم تا به روزهای هفتۀ کتاب و کتاب‌خوانی برسیم؟ این سؤالی است که هر سال از خودم می‌پرسم؛ اما جواب مشخصی برایش پیدا نمی‌کنم.
شاید بشود دلیل اصلی‌اش را در یک تفاوت ساده پیدا کرد. برنامه‌های هفتۀ کتاب و کتاب‌خوانی نگاهی رسمی و اداری به کتاب دارند؛ در حالی که با برگزاری نمایشگاه کتاب، این ناشران خصوصی و کتاب‌دوستان هستند که در رسانه‌های شخصی‌شان از تازه‌های نشر و پیشنهادهای کتابی و حال و هوای نمایشگاه گزارش می‌دهند.
نمی‌خواهم تلاش‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور و سایر دستگاه‌های مرتبط با موضوع کتاب را نادیده بگیرم؛ اما قبول کنیم که حکایت کتاب در این هفته، مثل شکلاتی رسمی است که هنوز پوستش به دست مردم و عموم علاقه‌مندان حوزۀ کتاب باز نشده است.
هفتۀ کتاب در این سال‌ها به‌جای اینکه زمانی برای رونمایی کتاب‌های جدید باشد، محملی برای افتتاح کتابخانه‌ها و برخی برنامه‌های نقد کتاب و مسابقات اتوکشیدۀ کتاب‌خوانی شده است.
سایۀ این نگاه رسمی به کتاب آن‌قدر سنگین است که حتی تجمع برخی نویسندگان در این ایام برای انجام برنامه‌های کتاب‌فروشی، کتاب‌گردی و برگزاری برخی مجلس‌های غیردولتی هم نتوانسته است آن را به عمق قلب اهالی کتاب ببرد.
تا هفتۀ کتاب سال بعد، دقیقاً یک سال فرصت داریم تا برای تکرارنشدن این فرصت‌سوزی فکری کنیم. دقیقاً یک سال فرصت هست تا نهادها و دستگاه‌های دولتی برنامه‌های کتابی‌شان را در طول سال برگزار کرده و هفتۀ کتاب و کتاب‌خوانی را به روزهایی مردمی‌تر تبدیل کنند.
برای تثبیت روز و هفتۀ کتاب در ذهن مردم باید برای آن‌ها خاطره ساخت. برنامه‌های دولتی در این روزها بیشتر از هر چیز مانع خاطره‌سازی می‌شود. تلاش‌های مسئولان در حوزۀ کتاب شایستۀ تقدیر است؛ اما باید به‌سمتی حرکت کند که مثلاً یک نوجوان مدرسه‌ای یا یک جوان دانشگاهی بتواند با آن خاطره‌بازی کند.
نکتۀ دیگر اینکه متأسفانه به بهانۀ مناسبت این روز، یاد علامه طباطبایی هم در میان اخبار رنگارنگ رسمی حوزۀ کتاب، بیشتر و بیشتر نادیده گرفته می‌شود. اگرچه مشی حضرت علامه در زمان حیات مادی‌شان هم این‌گونه بود که از مطرح‌شدن دوری می‌کردند، این دلیل موجهی برای کم‌کاری‌های ما نیست. زندگی این بزرگوار زاویه‌های کمتردیده‌شده و مغفولی دارد که می‌تواند به اندازۀ یک عمر کتاب‌خوانی، مخاطبش را متحول کند.
 
 
نویسنده: میثم رشیدی مهرآبادی
نظر بدهید