نمایشگاه با یاد سعید تشکری

به گزارش روابط عمومی مجمع ناشران انقلاب اسلامی؛ مراسم یادبود سعید تشکری با حضور خانواده مرحوم، به همت انتشارات به‌نشر و مجمع ناشران انقلاب اسلامی برگزار شد.

همسر مرحوم تشکری در ابتدای مراسم یادبود که 26 اردیبهشت در غرفه مجمع ناشران برگزار شد، بیان کرد: ما 35 سال با هم زندگی کردیم. ایشان بیش از همه به کارش و نوشتن عشق داشت و خودش را وقف امام رضا کرده بود. من هم تلاش کردم بستر زندگی را جوری در آرامش نگه دارم که ایشان به اهدافش برسد. تمام کتاب‌ها و تحقیقات ایشان بیشتر در حرم امام رضا انجام می‌شد و زندگی‌اش را گذاشت پای وقف آثاری برای دوستداران امام رضا. ایشان بیماری سختی داشت و هر هفته باید دارو تزریق می‌کرد. با این حال، صبح تا شب با تلاش فراوان دنبال کارهای تحقیقاتی بود.

دختر سعید تشکری با بیان اینکه پدرم اعتقاد داشت که هر اتفاقی در زندگی می‌افتد یک قصه است و این قصه قهرمانانی دارد، افزود: ایشان در سال‌های اخیر، تئاتر و نمایشنامه را کنار گذاشته بود و فقط رمان می‌نوشت؛ چون معتقد بود رمان و نوشته است که بر جای می‌ماند. من و خواهرم از کودکی همراه پدر بودیم و خیلی از تحقیقات نوشته‌های ایشان را با هم انجام می‌دادیم. ایشان از ما می‌خواستند همراهشان باشیم. پدرم خیلی دنبال ایده بودند و در همه مکان‌ها به انسان‌ها دقیق نگاه می‌کردند. ایشان ده‌ها طرح رمان از خود گذاشتند. ایشان دوست داشتند فرهنگ خطه خراسان را در آثارشان بیاورند و در این راستا شاگردان بسیاری پرورش دادند.

احمد میرزاده بیان کرد: اولین بار خدمت ایشان اوایل دهه نود رسیدیم، زمانی که «مفتون و فیروزه» برنده جایزه قلم زرین شده بود. رابطه‌مان ادامه پیدا کرد و در ابعاد مختلف همکاری کردیم. نشست‌های متعددی لازم است تا کارنامه سرشار تشکری در جنبه‌های مختلف بررسی شود.

میرزاده سه ویژگی سعید تشکری را اینگونه بیان کرد: او هنرمند جامع و خلاقی است. بیست و چند جلد از آثار مرحوم نمایشنامه است که خودش کارگردانی کرده. حدود ده فیلمنامه دارد. بیست و چند جلد رمان دارد. استاد سرشار در نقد بسیار سختگیر بوده و قائل است اکثر رمان‌های بعد از انقلاب در چارچوب رمان نمی‌گنجد. ایشان از «مفتون و فیروزه» به عنوان یک رمان قوی یاد کرده است.

میرزاده بیان کرد: آثاری که جهانی می‌شوند، معمولاً بومی‌ترین آثار هستند؛ آثاری که توانسته‌اند حول محدوده و منطقه‌ای نوشته شوند. سال‌ها در ادبیات ایران، کسی به فکر مشهد نبود و تشکری اولین کسی بود که این منطقه را وارد آثارش کرد و بر آن متمرکز شد. او معتقد بود بخش‌های مهم زندگانی امام رضا در مه است که بخش‌هایی مهمی هم هستند. او کوشید این بخش‌ها را وارد آثارش کند. تشکری در هر اثرش سعی می‌کرد فرم جدیدی را ارائه کند.

وی در بیان خصوصیات سعید تشکری گفت: ‌او مدیری فرهنگی بود. داوود کیانیان تعبیری داشت از ایشان و می‌گفت ایشان بیش از اینکه نویسنده باشد، مدیر است و کارهای گروهی را به خوبی هدایت می‌کرد. او نگاهه‌های مدیریتی جالبی داشت. تشکری معلم هم بود. او وقت بسیاری برای شاگردانش می‌گذاشت و از انتشار آثار شاگردانش بسیار خوشحال می‌شد.

همچنین افزود: ادبیات انقلاب اسلامی فراز و فرودهای بسیاری داشته است. بسیاری از چهره‌های فرهنگی از انقلاب برخاستند؛ اما در طول زمان دچار استحاله شدند. تشکری مسیری برعکس را طی کرد. او با این طیف‌ها دمخور بود و با آنها حشر و نشر داشت؛ اما تمام هنرش را برای ادبیات دینی صرف کرد و خادم فرهنگی امام رضا بود. وقتی خادم حرم شد، بسیار خوشحال شد. ایشان کتابی با عنوان «غریب قریب» نوشتند که تاریخ حرم است تا دوره قاجار. جلد دوم این اثر هم که درباره دوره قاجار تا زمان فعلی است، چاپ و منتشر شده. کتاب دیگری هم به نام «مشکور» دارند که ز یر چاپ است و حول محور امام رضاست.

محسن‌زاده، مدیر نشر ستاره‌ها در پایان جلسه گفت: ما در نشر ستاره‌ها به آقای تشکری خیلی مدیونیم. مسیر انتشارات ما مسیری نبود که به طور جدی به رمان و ادبیات بپردازد. ایشان نگرش نشر ستاره‌ها را به رمان عوض کرد. او به همه منتقد بود و هیچ وقت به وضعیت موجود ادبیات راضی نبود. نشر ستاره‌ها پنج کار از ایشان در دست چاپ دارد که به زودی ارائه خواهد شد.