هرمنوتیک مدرن

این کتاب ترجمه مقالات و نوشته‌هایی از ده فیلسوف و نظریه‌پرداز مشهور پیرامون هرمنوتیک و مباحث مربوط به آن است. کتاب حاضر به یک مقدمه و چهار بخش تقسیم شده که هر بخش شامل سه نوشتار است.
بخش اول به موضوعات و مباحث کلی هرمنوتیک مدرن می‌پردازد و مشتمل بر گزیده‌ای از نوشته‌های نیچه درباره تأویل و مقاله‌ای از هایدگر متأخر درباره هستی‌شناسی تفکر و مطلبی از گادامر درباره عمومیت هرمنوتیک است.
بخش دوم در پی تبیین رابطه تأویل با زندگی و حقیقت است. در جستار نخست از این بخش، ریکور رابطه هرمنوتیک و هستی‌شناسی را شرح می‌دهد. در جستار دوم واتیمو تقریری از مسئله حقیقت در هرمنوتیک مدرن عرضه می‌کند. جستار سوم سخنرانی فوکو پیرامون نیچه و فروید و مارکس است. این مطلب از آن جهت اهمیت دارد که تقریر قابل تأملی از دیدگاه نیچه درباره تأویل به دست می‌دهد.
بخش سوم متکفل تبیین رویکرد هرمنوتیک مدرن به زبان و متن است. در ابتدا بخشی از فصل سوم کتاب حقیقت و روش گادامر نقل شده که در آن به تحلیل ماهیت زبان و نقش آن در تجربه هرمنوتیکی اشاره می‌کند. سپس این بخش با مطلبی از ریکور در تبیین چیستی ِنوشتار ادامه می‌یابد و در پایان اکو در انتقاد تنــــــدی از شالوده شکنی، به مسئله هرمنوتیک و تأویل متن ادبی می‌پردازد و می‌کوشد تا حدود و ثغور تأویل و میزان اختیار و آزادی مخاطب در معناپردازی را روشن کند.
بخش چهارم به بررسی رویکرد هایدگر متقدم اختصاص یافته است. در آغاز این بخش، متن کوتاهی از درایفوس آمده تا نشان دهد چرا هایدگر و اندیشه او مهم است و سپس دو نوشته از کوزنزهوی و میولهال در شرح فقرات 31 و 32 از کتاب هستی و زمان آمده تا دیدگاه هایدگر درباره تأویل و نسبت آن با زبان را توضیح دهد.