هرمنوتیک و منطق فهم دین

در این کتاب نویسنده بر آن است که برخی رهیافت‌های هرمنوتیکی نظیر نسبی‌گرایی و سهیم دانستن پیش‌داوری‌ها در فرایند فهم، از جمله رهیافت‌های هرمنوتیکی است که راه را برای هر‌گونه تفسیر به رأی باز می‌کند و لذا با اصول فهم دین، مغایرت دارد. این کتاب شامل چهار بخش است. بخش اول به تعریف هرمنوتیک و پیشینه آن در غرب و رابطه آن با علوم اسلامی می‌پردازد. در بخش دوم مبانی خاص فهم دین و متون دینی مطرح می‌شود. بخش سوم به بحث پیرامون مدعاهای هرمنوتیک کلاسیک و هرمنوتیک فلسفی و تفاوت آن با مدعاهای زبان‌شناسی و فلسفه تحلیل‌ زبانی اختصاص دارد. در بخش چهارم که مهم‌ترین بخش کتاب است، مهم‌ترین قواعد مطرح‌شده از سوی اندیشمندان اسلامی برای فهم متن بیان می‌شود. در پایان این بخش، مدعای دو تن از سرشناس‌ترین بنیان‌گذاران هرمنوتیک فلسفی مبنی بر نقش پیش‌داوری در فهم و تفسیر پس از تشریح مورد نقد قرار می‌گیرد.