هرمنوتیک و نواندیشی دینی

این اثر را می‌توان از زمره آثار مربوط به جریان‌شناسی اندیشه‌ها دانست. اهمیت روشنفکری دینی نویسنده را بر آن داشته تا یکی از آبشخورهای فکری این جریان را بازشناسی کند و استفاده جریان نوگرایی دینی در ایران از آن را بررسی نماید. نویسنده در پی آن است تا به صورت توصیفی، راه یافتن آموزه‌های هرمنوتیک فلسفی در گفتمان برخی روشنفکران و نواندیشان مسلمان ایرانی را شرح دهد و به صورت تحلیلی به چرایی و چگونگی رسوخ ایده‌های هرمنوتیک فلسفی گادامر در دستگاه فکری و معرفتی نواندیشان مسلمان ایران بپردازد. نویسنده کوشیده تا با بهره‌گیری از شیوه‌های مختلف تحلیلی به این نتیجه برسد که هدف اصلی تلاش روشنفکران، «جمع میان سنت و تجدد» است و بررسی مقوله فهم و وجود عناصری نظیر تاریخی بودن فهم، پایان‌ناپذیری تفسیر و... در هرمنوتیک فلسفی گادامر می‌تواند تأمین‌کننده خواست نواندیشان مسلمان در تحقق این هدف باشد و از این رو، مورد توجه آنان واقع شده‌ است. کتاب حاضر مشتمل بر شش فصل است. فصل اول به بیان تعریف و اهمیت موضوع اختصاص دارد. در فصل دوم مهم‌ترین مختصات هرمنوتیک فلسفی گادامر بیان و از این رهگذر به پاره‌ای مشابهت‌ها میان دستگاه فکری او و مختصات معرفت‌شناسی تعدادی از نواندیشان دینی ایران اشاره شد. در فصل سوم برخی از مبانی و آموزه‌های هرمنوتیکی مورد استفاده نواندیشان دینی در بوته نقد قرار گرفت. در فصل چهارم تاریخچه کوتاهی از رویارویی تمدن اسلامی و غرب و نیز سیر اجمالی تاریخ نواندیشی دینی در ایران معاصر مطرح شد. فصل پنجم و ششم نیز به بیان وجوه شباهت میان گادامر و نواندیشان تجددگرا اختصاص دارد.