در مسیر بالیدن

اعتراف می‌کنم کتاب را با بی‌میلی شروع کردم! آنچه بیش از همه موجب بی‌میلی‌ام شد، طرح جلد نه‌چندان جذابش بود؛ اما با خواندن چند صفحه، متوجه شدم داستان زندگی این مادر شهید به‌گونه‌ای آدمی را به خود فرامی‌خواند. داستان بکر، قلم روان نویسنده، کلمات ساده، اما ادبی با تعلیق‌های بجا و درست، کتاب را بسیار خواندنی کرده است. روایت صمیمانه و بی‌پیرایۀ داستان سبب حفظ محتوای غنی آن شده و به نظرم آن را در ردیف آثار فاخر دفاع مقدس قرار می‌دهد و در صورت معرفی خوب، به‌زودی جزو کتب پرفروش روز خواهد شد. باید به سرکار خانم اسلامی بابت نگاشتن تحسین‌برانگیز این کتاب دست‌مریزاد و خدا قوت گفت.

تنها گریه کن روایت مادری دل‌سوز و صبور و زنی مجاهد و چریک است که شما را قدم‌به‌قدم با خودش به دل داستان زندگی این زن می‌برد؛ مادری که با مجاهدت‌های فراوان در لحظه‌لحظۀ عمرش، به اسوه‌ای از مجاهدت و استقامت بدل گشته است. ثمرۀ همین مجاهدت‌ها تقدیم پسری به سیدالشهدا به‌تعبیر اشرف‌السادات است.

کتاب از شیطنت‌های کودکی و دخترانهٔ اشرف‌السادات شروع می‌شود و گریزی هم به عشقی شیرین و شورانگیز می‌زند؛ عشقی که ذره‌ذره جاری و زلال و زلال‌تر می‌شود. سپس، پا به دوران مبارزات قبل از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذارد و نمایشی از یک زن چریک مسلمان ارائه می‌دهد که برای کاشتن نهال انقلاب هم‌پای مردم این سرزمین، روز و شب نمی‌شناسد. دست آخر، وارد عرصۀ دفاع مقدس می‌شود و رشادت‌های این بانو و خانواده‌اش را روایت می‌کند. در متن داستان، زحمات مادرانه برای تربیت فرزندانی نیکو به خوبی جان گرفته است.

نویسنده در خلال روایت داستان زندگی این بانو، به‌خوبی شرح احوال مردم و کشور در قبل از انقلاب، تب‌وتاب مبارزات منتهی به انقلاب و نیز دفاع مقدس را منتقل می‌کند.

شخصیت اصلی و محوری کتاب تنها گریه کن زنی است که همچون بسیاری دیگر از زنان این سرزمین‌ که به برکت انقلاب اسلامی رشد کرده و بالیده‌اند، در مسیری قرار می‌گیرد که با صیقل‌خوردن روحش و صفابخشیدن به جانش به‌واسطۀ ارزش‌های انقلابی که به آن‌ها باور دارد، انسان‌ برجسته‌ای می‌شود. گویی سرگذشت این مادر صبور و بردبار ترجمان این آیهٔ شریفه است که «لَقَد خَلَقنَا‌ الاِنسانَ فی کَبَد».

تنها گریه کن الگویی از یک زن مسلمان را به ما ارائه کرده است؛ زنی که توکل و توسل و در یک کلمه، ایمان به خدا، همچون خون در رگ، در شریان‌های زندگی‌اش جریان دارد و با همین سرمایه در برابر سختی‌ها و مشکلات مؤمنانه صبوری می‌کند.

ویژگی مهم تنها گریه کن که به‌نوعی وجه تمایزش با کتاب‌های جذاب و پرکشش حوزۀ دفاع مقدس است، این است که خواننده دائم به‌دنبال این نیست که ببیند در ادامۀ داستان چه اتفاقی خواهد افتاد! جذابیت و کشش در خط به خط کتاب است و همین ویژگی خواننده را پای کتاب نگه می‌دارد و او را صفحه به صفحه با خود جلو می‌برد. نویسنده بدون عجله‌ای در روایت، داستان را به فرازی می‌رساند که اوج درخشش شهید محمد معماریان است؛ شهیدی که یک بار در کودکی می‌میرد؛ ولی با اشک و سوز و آه مادری دل‌شکسته برمی‌گردد؛ گویی برای امری مهم و مقدس نشان می‌شود!

خواندن این کتاب را به همهٔ علاقه‌مندان به کتاب‌های دفاع مقدس، به‌ویژه دخترانی که به‌دنبال الگویی از مجاهدت‌های زنانه هستند، توصیه می‌کنم. شما نیز احتمالاً مثل من کتاب را چنان جذاب خواهید یافت که خواندنش را تا پایان بی‌وقفه ادامه خواهید داد و مثل من بارها بغض خواهید کرد و اشک خواهید ریخت.